......
“ฮะ.. ฮยอง”
“....”
ปราศจากคำพูดใดๆ ลู่หานค่อยๆโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้เซฮุนเรื่อยๆ
ก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะสัมผัสริมฝีปากของเซฮุนอย่างแผ่วเบา ไม่นานลู่หานก็ค่อยๆจูบละมุนอบอุ่นให้กับร่างสูง
เนินนานกว่าที่ทั้งเขาจะถอนริมฝีปากออกจากเซฮุน
ทั้งสองสบตากันด้วยแววตาสั่นระริก
ลู่หานมีท่าทางเหมือนจะถอนตัวออกจากเซฮุน แต่ร่างสูงกับจับท้ายทอยของร่างบางไว้
ริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกันอีกครั้งด้วยความโหยหา เซฮุนจับร่างบางพลิกคว่ำอย่างเบามือจากนั้นเขาก็เปลี่ยนมาคร่อมร่างบางแทน
“ฮยอง... ผมขอนะ”
ทันทีที่เซฮุนพูดจบ ร่างสูงก็โน้มหน้าไปจูบลู่หานอีกครั้งโดยไม่ฟังคำอนุญาตจากร่างบาง
เขาพรมจูบไปทั่วใบหน้าของลู่หานก่อนจะไล้ลงมาที่ซอกคอ มือที่เคยอยู่นิ่งกลับอยู่ไม่เป็นสุข
ลูบไล้ไปทั่วร่างของลู่หาน
“อือ...อื้อ..”
ลู่หานครางเสียงหวาน สติของเขาไม่เหลืออยู่เลย
เขาในตอนนี้มีแต่ความต้องการที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆอาจเพราะการปลุกเร้าของร่างสูงและฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
“อืม...
ตัวของฮยอง..หอมมากเลยครับ”
เซฮุนหันหน้ามาพูดกับลู่หานก่อนที่เขาจะใช้ปากแกะกระดุมเสื้อของร่างบางพรางพรมจูบไปทั่วบริเวรแถวนั้น
“ซะ..เซฮุน...อืม...ฮยอง...ฮยองกลัว”
ลู่หานร้องเสียงหลงเมื่อเซฮุนจะถอนกางเกงของเขาออก
“ไม่ต้องกลัวนะครับฮยอง..
ผมจะทำให้เบาที่สุด” เซฮุนพูดพรางยิ้มออกมาบางๆ ก่อนที่เขาจะจัดการกับเสื้อผ้าของเขาและกางเกงของลู่หาน
ไม่นานทั้งคู่ก็อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า
“อืม...อื้ม...ซะ..เซฮุน..”
ลู่หานครางเสียงดัง เมื่อเซฮุนกัดยอดอกของเขา แรงกัดที่ไม่ได้แรงมาก
ทำให้เขาเสียวจนตัวสั่นระริก เขาต้องการที่จะปลดปล่อย.. เช่นเดียวกันกับเซฮุนในตอนนี้
เขาต้องการปลดปล่อย เสียงครางของลู่หานกระตุ้นอารมณ์ของเขาได้ดีเกินไปแล้ว
“ฮยอง
ผมไม่ไหวแล้ว...เป็นของผมเถอะ!!” มือข้างขวาของเซฮุนจับสะโพกบางไว้แน่น
ส่วนมือข้างซ้ายก็จับแก่นกายของตนสอดเข้าไปในทางรักของลู่หานจนมิด
“โอ้ยยย!!.. ฮยอง...ฮยองเจ็บ!!..มะ..ไม่ไหว..เอาออก...อื้อ..ไปเถอะ” ลู่หานร้องเสียงหลง
ตอนนี้เขาเจ็บจนน้ำตาไหลออกมา เจ็บจนเขาแทบทนไม่ไหว
“อาส์..ของฮยอง..มันรัดจัง..ผม..อะ..อ่าส์..ผมไม่ไหว..ไม่ไหวแล้วฮยอง”
เซฮุนพูดออกมาอย่างสมสุขโดยไม่ฟังคำขอร้องขอร่างบางเลย
“อะ..อาส์....อืม...ซี้ดดด”
ลู่หานครางเสียงดัง เขาทั้งเจ็บ ทั้งเสียวไปหมด
เซฮุนเริ่มขยับเร็วขึ้นและแรงขึ้นเรื่อยๆ
“อาส์...ซี้ดดด...อ่าส์..โคตร..รัดเลย..”
“อะ.... อาส์” ลู่หานปลดปล่อยออกมาแล้ว
เขารู้สึกเหนื่อยราวกับไปวิ่งมา 10 กิโล ตอนนี้เขาอยากพัก เขาเหนื่อยเหลือเกิน
แต่เพราะเซฮุนยังไม่ปลดปล่อย คนร่างสูงเลยยังกระแทกมาไม่หยุด
“อืม...อาส์...
อีกนิดดียว..อีกนิดเดียวฮยอง..ซี้ดดด..อ่าส์...” เซฮุนขยับตัวเข้าออกอีก 4 - 5 ครั้ง
ก่อนที่เขาจะปลดปล่อยน้ำรักออกมาในตัวของลู่หานที่ตอนนี้ได้สลบไปแล้ว..
- TBC -
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น